Witam!
Mam coś nowego dla Państwa,tym razem wiersze mojego kolegi poznanego w szpitalu,i zapewniam że jakość jego wierszy również obalą tą mitomanię na temat"debilizmu"osób dotkniętych problemami psychicznymi,która to mitomania służy bardzo małym ludziom dosłownie niczym pokarm z drożdży do ich wielkiego wzrostu!

Nie czepiając się więcej za te wszystkie lata opowiadania o mnie(i nie tylko)więcej,niż wiemy sami,oto wiersze mojego kolegi,Pana Krzysztofa Surmy!:

Dziś i wczoraj.
Ten czas minął,
bo jesteśmy w podróży która nigdy się nie kończy.
możemy się zatrzymać,
w tym co zwiemy teraźniejszością.
Ona jest tylko wtedy,
gdy nigdy czasu nie posiądziemy.
Aby żyć zgodnie z zasadą dobrego życia,
i cieszyć się właśnie chwilą obecną.
Zaakceptować to wszystko,
co w nas jest właśnie teraz.
Szczęście człowieka polega na zaakceptowaniu warunków w których się znajduje.

Słuchając słów które docierają,
dużą siłę mają.
Bratać się możemy,
poprzez ilość słów,
teraz znów.

Być jak kiedyś,
czy ja to pamiętam,
Twoje słowo,wspominając wciąż na nowo.
Dzięki Ci za to że mi siebie dałeś,
jak obiecałeś.
Moja część należy do Ciebie,
blisko jestem przy Tobie.
Teraz wiar mam,
bo Ciebie znam.
Jest mi błogo,bo teraz nie szukam nikogo.

Ludzki Dorobek:
Przecież tworzymy,
bo marzymy.
Mamy wymagania,
Po co neurotyczne myślenie.
Takie myślenie jest teraz w cenie.
Każdy chce mieć twory swoje zmory,
Które go dręczą bo człowiek się z nimi męczy.

Owszem istnieje sposób,
Każdy ma swój.
Proponuję sobie odpowiedzialność za to co robię.
Odbieram zapłatę w nie jedną ratę.
Tak tworzę,o Panie mój Boże.
Inaczej nie mogę,
lecz kto wierzy jak ja,
ze szczęściem radę sobie da.
--
Sens Bytu:
Finał jest koniec,
Biegnę po laury,dla chwili szczęścia.
Lecz gdy się przybliżę,
to widzę że mało.
Czy nie więcej,by się chciało.
Owszem,rzeczywistość jest jaka jest.
Lecz co chcesz to zobaczysz i odczujesz,
Gdy tylko spróbujesz.
"Masz mało,chcesz mieć wiele,
gdy osiągniesz,chcesz dalsze mieć cele."

Trwaj przy wartości,
Przyjmując w dom gości,
Mając to na uwadze,
Z wszystkim sobie poradzę.

Krzysiek prosił mnie bym zamieścił tu również jego numer.Jeżeli jest to problemem,by nie usuwać wiersza,zamieszczam go tu,w osobnym miejscu=508-182-306

Świat Wewnętrzny:
Tworzymy jeśli musimy.
Jedyne czego nie brak człowiekowi,to powietrza którym żyjemy,
i istniejemy.

Dzięki temu niewidzialnemu światu,świat duchowy wciąż nowy.
Świat  zewnętrzny czasem niewdzięczny.
Bo i sumienie każdy człowiek ma,
Drugiemu podarować zawsze możne.

Należy od człowieka,
jego życia rzeka.

W tej wędrówce naszej,
Przez doczesny czas,
Po drugiej stronie rzeczywistości czeka nas wieczny czas.

Nasz Kraj:
Ojczyzno gór i morza,
Od Tatr po Bałtyk.
Przez różne rejony,
Kresy i strony.
Mazowsze,Śląsk,i Pieniny,
To polskie dziedziny.
Im więcej będziemy trwać,
Swego kraju się trzymać.
To powróci i nikt nam tego nie zarzuci.
Bóg,Honor,Ojczyzna,
To powinno trwać
i siłę nam dać.
Bo ojczyznę gubimy,
i nie tak łatwo ją odzyskamy.
Czy znów radę damy,
Postawić na swoim.